Pojawienie się przepukliny pępkowej u dziecka wzbudza niepokój u rodziców. Wbrew pozorom przepuklina pępkowa u dziecka nie jest rzadkim zjawiskiem. Diagnozę tę stawia się u jedna na sześć noworodków. W większości przypadków choroba ta nie stanowi zagrożenia dla życia lub zdrowia dziecka. Wymaga jednak konsultacji u lekarza pediatry lub gastroenterologa dziecięcego oraz wdrożenia odpowiedniej formy leczenia, jeżeli zaistnieje taka potrzeba.
Co to jest przepuklina pępkowa, jakie daje objawy oraz jak szybko postawić diagnozę? Na te pytania odpowiemy w poniższym artykule. Zapraszamy do przeczytania.
Przepuklina pępkowa jest stanem, w którym część narządu wewnętrznego (najczęściej jelita), przedostaje się przez otwarty pierścień pępkowy, powodując powstanie niewielkiego balonik na pępku. Przepuklina pępkowa u dzieci powstaje, gdy otwór w powłoce brzusznej tzw. pierścień pępkowy, nie zamknie się w całości chwilę przed porodem lub po narodzinach. Gdy tkanki wewnętrzne wypadają przez ten otwór, powodują powstanie przepukliny pępkowej. Jest to dość powszechne zjawisko u niemowląt oraz dzieci. Zazwyczaj nie stanowi poważnego zagrożenia dla zdrowia, ale wymaga oceny przez lekarza pediatrę lub gastroenterologa dziecięcego.
Istnieje kilka czynników ryzyka związanych z rozwojem przepukliny pępkowej u dzieci, np.:
W większości przypadków przepuklina pępkowa u dzieci zamyka się spontanicznie w ciągu pierwszych kilku lat życia, gdy mięśnie i tkanki wokół otworu pępkowego stają się silniejsze. W przypadkach, gdy przepuklina nie zamyka się spontanicznie, może być konieczne leczenie chirurgiczne.
W przypadku przepukliny pępkowej można zauważyć wybrzuszenie lub kulistą masę w okolicy pępka, która kształtem może przypominać balonik. Przepuklina pępkowa może być bardziej widoczna podczas płaczu, kaszlu lub napinania się dziecka, czyli w momencie napięcia powłok brzusznych. Zazwyczaj jest miękka i łatwo odprowadza się z powrotem w głąb brzucha, gdy dziecko jest spokojne. W większości przypadku przepuklina pępkowa jest bezbolesna. Wyjątkiem jest sytuacja uwięzienia przepukliny, spowodowana jej obrzękiem przez co nie można jej odprowadzić do jamy brzusznej. Jeżeli dziecko jest niespokojne, płacze, należy sprawdzić czy przepuklina nie uwięzła. Jest to jednak rzadkie zjawisko.
W większości przypadków wystarczy zebranie wywiadu medycznego oraz badanie palpacyjne, aby lekarz pediatra bądź gastroenterolog dziecięcy mógł postawić diagnozę przepukliny pępkowej. Zlecane jest również badanie USG jamy brzusznej oraz USG pępka. Zazwyczaj te oba badania wykonuje się na początku, aby potwierdzić rozpoznanie oraz za jakiś czas, aby sprawdzić czy pierścień kępkowy ulega zamknięciu. Badania USG dla dzieci są najlepszą formą badań, ponieważ są bezinwazyjne oraz bezbolesne. Dzięki tej formie, minimalizuje się stres dziecka.
Przepuklina pępkowa zazwyczaj nie stanowi poważnego zagrożenia dla zdrowia, ale wymaga oceny przez lekarza pediatrę lub gastroenterologa dziecięcego.
W większości przypadków przepuklina pępkowa u dzieci zamyka się spontanicznie w ciągu pierwszych kilku lat życia, gdy mięśnie i tkanki wokół otworu pępkowego stają się silniejsze.
Przepuklina pępkowa jest stanem, w którym część narządu wewnętrznego (najczęściej jelita), przedostaje się przez otwarty pierścień pępkowy, powodując powstanie niewielkiego balonik na pępku.
Przepuklinę można pomylić ze zmianami położonymi w tkance skórnej, podskórnej lub w tkance powłok brzusznych. Zmiany te to np. Ropnie, guzki nowotworowe łagodne lub złośliwe.
W większości przypadku przepuklina pępkowa jest bezbolesna. Wyjątkiem jest sytuacja uwięzienia przepukliny, która często wywołuje ból u dziecka.
