Powrót do szkoły bądź przedszkola po dłuższej przerwie wakacyjnej, bywa stresującą sytuacja dla naszych dzieci. Muszą one na nowo dostosować się do zasad, norm oraz warunków panujących w danym miejscu. Rutyna, która jest od nich wymaga, może okazać się przytłaczająca. W szczególności że przez kilka miesięcy wyglądała zupełnie inaczej.
Nie można zapominać o ostatnich miesiącach zdalnego nauczania, gdzie dzieci większość swojego czasu spędzały w domu przed monitorami komputerów, a kontakt społeczny odbywał się w większości w formie online. Stres związany z adaptacją szkolną jest normalny, jednak długotrwający może przekształcić się w lęk. Ten zaś bywa szkodliwy dla zdrowia psychicznego dziecka. Lęk jest coraz częstszym problemem wśród dzieci na całym świecie. Centrum Kontroli i Zapobiegania Chorobom w USA donosi, że 7% dzieci w wieku od 3 do 17 roku życia ma zdiagnozowane zaburzenie lękowe; średni wiek zachorowania to 11 lat.
Lęk może objawiać się fizycznymi przejawami niepokoju – ogólne roztrzęsienie, bóle głowy i brzucha, obniżony nastrój. Niepokój może powodować problemy z zasypianiem lub zakłócać sen koszmarami. Niechęć pójścia do przedszkola lub szkoły jest częstym problemem wśród dzieci z lękiem. Może to przybrać formę braku chęci wstawania z łóżka w godzinach porannych bądź opóźnianiem porannych czynności. Ponieważ unikanie jest częstym objawem lęku, niespokojne dzieci mogą nie chcieć uczestniczyć w czynnościach, w których wcześniej chętnie brały udział np. zajęcia dodatkowe, spotkania z przyjaciółmi, wycieczki rodzinne. Odmowa rozstania z rodzicami jest częstą oznaką niepokoju u dzieci. Mogą pojawić się również problemy z koncentracją uwagi oraz zapamiętywaniem, co wpływać może na gorsze wyniki w nauce. Dzieci często wydają się nieobecne oraz przestraszne. Choć nie zawsze, ponieważ lęk u dzieci może objawiać się poprzez zachowania agresywne, w szczególności jeśli wcześniej się one nie pojawiały. Może pojawić się stała drażliwość bądź zamartwianie się codziennymi sytuacjami, nadmierne przeżywanie danego wydarzenia. Bywa też, że występują zachowania regresywne, czyli takie które są charakterystyczne dla wcześniejszego okresu rozwojowego np. ssanie kciuka, moczenie nocne bądź dzienne.
Najlepszym sposobem jest obserwowanie dziecka przez jakiś czas. Nauczyciele bądź wychowawcy są zwykle dobrymi obserwatorami wzorców dziecięcych i szybko dostrzegają zmiany w koncentracji, uczestnictwie i wydajności. Okresowe rozmowy z nauczycielami mogą spowodować ujawnienie informacji o zachowaniu dzieci, które w innym przypadku mogłyby być niewidoczne dla rodziców. Ponadto rodzice, którzy każdego dnia odkładają wszystko inne na kilka minut, aby regularnie rozmawiać z dziećmi na temat tego, co myślą, czują i co dzieje się w ich życiu, są w uprzywilejowanej pozycji, aby bezpośrednio usłyszeć, gdy pojawiają się obawy. Warto zastanowić się nad wizytą u psychologa lub psychoterapeuty dziecięcego Warszawa.
Dane naukowe są jasne: wiele badań pokazuje, że najlepszym sposobem leczenia narastającego problemu z lękiem jest terapia poznawczo-
behawioralna. Daje dzieciom narzędzia do radzenia sobie z emocjami jak strach, lęk. Współpracując z terapeutą dziecięcym, zwykle w trakcie 12 sesji, dzieci uczą się rozpoznawać oraz nazywać to co czują oraz radzić sobie w sytuacjach lękowych. Wizyta u lekarza psychiatry również jest dobrym sposobem na szukanie pomocy dla dziecka. Lekarz może ocenić siłę lęku i w razie potrzeby, włączyć w proces zdrowienia leczenie farmakologiczne.
Ważne jest, aby jak najszybciej reagować, gdy coś nas zaniepokoi. Im dłużej dziecko żyje w leku, tym dłużej kształtują się w nim zachowania
nieadeptacyjne.
Specjalistyczna poradnia dziecięca Kindermedica posiada doświadczony zespół w tematyce lęku dziecięcego, zapraszamy do kontaktu.
Źródło: psychologytoday
