Anoreksja - jak zaburzenie odżywiania może wpływać na Twoje dziecko?

Zaburzenia odżywiania to stany występujące u osób, które doświadczają trudnej relacji z jedzeniem. Mogą zmagać się ze skrajnym poczuciem winy z powodu jedzenia i przyjmowania posiłków, lękiem przed przybraniem na wadze oraz nierealistycznym obrazem ciała. Te myśli mogą zakłócić i przejąć ich codzienne funkcjonowanie.

Co to jest anoreksja?

Anoreksja inaczej jadłowstręt psychiczny, to zaburzenie odżywiania, które powoduje niezdrową utratę wagi ciała. Rozwija się stopniowo. Zazwyczaj zaczyna się od wprowadzania w życie różnego rodzaju diet, porównywaniem własnego wyglądu do innych osób, włączeniem w życie aktywności fizycznych. Z czasem „myślenie o swojej wadze” zaczyna przybierać formę obsesji, a proces odchudzania staje się intensywniejszy i bardziej rygorystyczny. Osoby z anoreksją mają zniekształcony obraz własnego ciała. W związku z tym skutecznie dążą do spadku masy ciała poprzez ograniczanie spożytych kalorii, wykonywanie nadmiernych ćwiczeń fizycznych, oczyszczanie organizmu, używając do tego różnych środków przeczyszczających.
Ograniczenie kalorii często wiąże się z coraz węższymi wyborami żywieniowymi, mniejszymi porcjami oraz pomijanymi posiłkami. Deficyty kaloryczne prowadzą do niedożywienia, które może zaszkodzić typowemu wzrostowi i rozwojowi młodego człowieka.

Jakie zachowania mogą być oznakami anoreksji? Na co zwrócić uwagę ?

Osoby cierpiące na anoreksję mogą przejawiać następujące zachowania:
• Jeść tylko niewielką ilość „bezpiecznych” pokarmów, zwykle o niskiej zawartości kalorii i tłuszczu
• Unikać jedzenia na talerzu - mogą przenosić jedzenie z talerza w inne miejsca, kroić jedzenie na małe kawałki
• Nie jeść jedzenia, które gotują dla innych
• Aby nie myśleć o głodzie mogą żuć gumę lub pić dużą ilość wody
• Ćwiczyć w nadmiarze

Osoby te mogą również:
• Nosić luźne ubrania, aby ukryć swoje ciało
• Spędzać więcej czasu w samotności, z dala od przyjaciół i rodziny
• Męczyć się szybciej
• Wyglądać na przygnębionego lub niespokojnego
• Być bardziej emocjonalne - szybko płakać lub złościć się

Zmiany fizyczne związane z anoreksją:

• Stałe poczucie zimna, ponieważ ciało straciło tłuszcz, którego potrzebuje, aby się ogrzać.
• Zawroty głowy, omdlenia lub bliskie omdlenia.
• Bardziej widoczne kości z powodu utraty normalnych warstw tłuszczu i mięśni.
• Wypadanie włosów.
• Łamliwe włosy i paznokcie.
• Sucha i szorstka skóra.
• Zaburzenia miesiączkowania. Jeśli anoreksja rozwinie się przed pierwszą miesiączką dziewczynki, miesiączka może się nie rozpocząć. W przypadku dziewcząt, które później rozwiną anoreksję, miesiączki mogą się zatrzymać.
• Bóle brzucha, zaparcia i wzdęcia.
• Zahamowany wzrost, który może być trwały.
• Anemia (niska liczba czerwonych krwinek) powodująca zmęczenie, osłabienie i zawroty głowy.

Zmiany psychiczne związane z anoreksją:

• Uczucie depresji, niepokoju lub drażliwości
• Zmniejszona koncentracja
• Zwiększona trudność wypełniania zadań, takich jak praca szkolna

Co powoduje zaburzenia odżywiania dziecka?

Nie ma konkretnej przyczyny powstania zaburzenia odżywiania jakim jest anoreksja. Istnieją jednak czynniki, które mogą sprzyjać pojawieniu się tego zaburzenia, tj.:
• Rodzinne - brak prawidłowo wykształconych więzi rodzinnych, emocjonalne zaniedbanie, zbyt wysokie wymagania względem dziecka, wysyłanie sprzecznych komunikatów, trudne wydarzenia rodzinne przy jednoczesnym braku wsparcia np. rozwód rodziców.
• Osobowościowe - małe zasoby radzenia sobie w sytuacjach stresowych/problematycznych, duża potrzeba akceptacji z otaczającego środowiska, niska samoocena, perfekcjonizm, podatność na opinie/sugestie innych osób.
• Środowiskowe - w obecnych czasach panuje „kult piękna” płynący ze świata mediów społecznościowych, gdzie człowiek szczupły jest utożsamiany z osobą szczęśliwa, odnoszącą sukcesy.

Jak leczy się zaburzenia odżywiania u dzieci?

Leczenie zaburzeń odżywiania jest proces długotrwałym i trudnym. Wymaga przede wszystkim podejścia zespołowego. Zespół składa się z wielu współpracujących ze sobą lekarzy między innymi: pediatra, psychiatra, gastrolog dziecięcy, endokrynolog, kardiolog, dietetyk oraz psycholog lub psychoterapeuta.

Leczenie należy rozpocząć od wizyty u pediatry, który oceni, jak zaburzenia odżywiania wpłynęły na organizm. Jeśli skutki są poważne, osoba może wymagać hospitalizacji. Leczenie zaburzeń odżywiania nie powiedzie się, jeśli najpierw nie zostanie przywrócone dobre odżywianie i zdrowie fizyczne.

Źródło: Healthy Children; American Academy of Pediatrics .

Udostępnij artykuł:
crosschevron-right