Osoby z zespołem Aspergera posiadają taką samą zdolność do odczuwania emocji, jak osoby neurotypowe. Prawdą jest, że osoby z tą diagnozą mają trudność z rozpoznawaniem, werbalizowaniem i adekwatnym okazywaniem swoich emocji. Często sposób ich wyrażania jest niezrozumiały dla otoczenia. To, że osoby z zespołem Aspergera czasem mogą wydawać się mniej ekspresyjne emocjonalnie lub trudniej jest im zrozumieć emocje innych, nie oznacza braku odczuwania przez nich emocji. Często doświadczają ogromną radość, ekscytację i satysfakcję z rozwijania swoich zainteresowań. Ich pasje mogą być dla nich źródłem pozytywnych emocji i komfortu, a porażki powodować napięcie, złość czy smutek. Osoby z Aspergerem mogą czasem nie zauważyć, że ktoś jest zdenerwowany, smutny lub szczęśliwy, szczególnie jeśli sygnały są subtelne (np. drobna zmiana w mimice czy tonie głosu). Z tego powodu czasami odbierane są przez społeczeństwo jako nieempatyczne. Jest to jednak nieprawda. Osoby z Aspergerem mają zwykle osłabioną empatię poznawczą, czyli rozumienie, co ktoś czuje lub myśli. Jednak ich empatia emocjonalna tj. zdolność do współodczuwania emocji innych ludzi, może być bardzo silna. Czy Asperger jest dziedziczny?
Płacz jest naturalną reakcją emocjonalną, która występuje również u osób z Aspergerem. Tak jak wszyscy ludzie, odczuwają one smutek, złość, przytłoczenie, a także radość, wzruszenie czy inne emocje, które mogą prowadzić do łez. Niektóre osoby z Aspergerem mogą płakać częściej niż osoby neurotypowe, zwłaszcza w sytuacjach stresowych, przy zmianach w ich rutynie lub w momencie adaptacji do nowego środowiska. Z drugiej strony, inne osoby mogą rzadko płakać, ponieważ ich sposób wyrażania emocji jest mniej widoczny lub nauczyły się tłumić płacz w obawie przed oceną lub niezrozumieniem. Prawda jest taka, że wszystko zależy od indywidualnych cech charakteru osoby oraz poziomu radzenia sobie z emocjami własnymi, tak samo jak w przypadku ludzi neurotypowych.
Osoby ze spectrum autyzmu często mają trudność w rozumieniu ironii, żartów, przenośni. Mogą mieć trudności z rozumieniem humoru opartego na subtelnych podtekstach czy dwuznacznościach. Może się zdarzyć, że nie zauważą, iż coś było żartem, i potraktują to poważnie. Nie oznacza to jednak, że nie posiadają własnego poczucia humoru. Potrafią tworzyć oryginalne i błyskotliwe żarty, które mogą zaskoczyć i rozbawić otoczenie. Ich humor czasem wymaga od odbiorcy otwartości, ponieważ żarty osób z Aspergerem bywają specyficzne, czasami zbyt dosadne. Czasem poczucie humoru osób z Aspergerem wynika z ich skłonności do traktowania rzeczy dosłownie. Może to prowadzić do komicznych sytuacji, gdy interpretują coś dosłownie, ale sami są świadomi tej cechy i potrafią ją wykorzystać do żartowania. Ważne jest to, że osoby ze spectrum mogą w toku swoje życia nabyć umiejętność żartowania.
Co czuje dziecko z Zespołem Aspergera? Tak jak już wyżej wspomnieliśmy, osoby z Aspergerem mają zdolność do odczuwania wszystkich emocji. Nie zawsze jednak potrafią je nazwać i adekwatnie wyrazić, tak by były zrozumiane przez otoczenie. Sposób ich przeżywania może różnic się od osób neurotypowych. Często emocje te są bardzo silne i intensywne. Mogą czuć głęboki smutek, radość, miłość, złość, ale ich reakcje mogą być bardziej powściągliwe lub przeciwnie, bardzo intensywne. Czasem nadmiar emocji prowadzi do trudności w ich regulacji, co może objawiać się wycofaniem, złością lub płaczem.
Zespół Aspergera jest to zaburzenie neurorozwojowe, co oznacza, że wpływa na sposób, w jaki mózg przetwarza informacje, szczególnie te związane z komunikacją i relacjami społecznymi. Ważne jest, aby zrozumieć, że zespół Aspergera to nie „choroba”, ale raczej odmienny sposób funkcjonowania mózgu. Dlatego też, nie można wyleczyć Aspergera. Można jednak zapewnić wsparcie terapeutyczne osobom z tą diagnozą, które przyczyni się do poprawy ich funkcjonowania. Sprawdź, jak wykonać diagnozę Aspergera u dzieci Warszawa.
